Ons lichaam is een mooi magisch wezen. Stilstaan bij wat er allemaal in dit kleine wezen gebeurt is bijna niet te bevatten. We zijn hier niet gekomen om domweg alles te doen wat er in ons opkomt, klakkeloos dromen waar te maken of keuzes te maken. Aan de ene kant hebben we een vrije wil, aan de andere kant hebben we ook samen te werken. Voornamelijk samenwerken met jezelf, met je ziel en daarbij dus ook met je lichaam.
Ik vind het lichaam een prachtig mechanisme waardoor de ziel met je kan communiceren en ook hoe je kan helen. Alleen is het niet altijd makkelijk om hierbij stil te staan en te luisteren naar wat je lichaam eigenlijk zegt. Stilstaan bij wat je voelt, welke sensaties er door je heen gaan en of iets wel of niet fijn aanvoelt. Niet altijd even makkelijk want het kost tijd, het vraag soms van je om letterlijk stil te staan en niks te doen of om juist iets te doen wat echt goed voelt voor jezelf maar waarvoor je misschien NEE moet zeggen tegen iets anders. Niet altijd makkelijk maar wanneer je helemaal luistert en ook echt doet wat goed voelt voor jou (op ziel niveau) dan krijg je daar zoveel waardering voor terug. In energie, gelukzaligheid en het leven dat opeens veel makkelijker en moeitelozer voor je lijkt te gaan.
Wat ik de laatste tijd probeer is om sensaties en emoties veel meer toe te laten. Vaak zit er (onbewust) veel weerstand op hoe we ons voelen. We willen ons namelijk niet boos of verdrietig voelen, we willen niet moe en chagrijnig zijn. Dit tegenhouden voelt alsof je een bal onderwater wilt houden. Terwijl het doorvoelen juist zoveel ruimte kan geven. Maar wanneer je het kan toelaten en het ook echt doorvoelt ontstaat er zoveel meer ruimte. Ik probeer dit nu vooral met vermoeidheid. Vaak als ik me moe voel wil ik dat snel weghalen, ik ga dutjes doen of mezelf een soort oppepper geven met koffie en eten. Nu probeer ik er doorheen te ademen. Letterlijk door de vermoeidheid heen ademen. Je adem is een hele mooie tool om in verbinding met je lichaam te komen. Het brengt de focus van naar je hoofd letterlijk je lichaam in en dat geeft ruimte. Ruimte om het te doorvoelen en het daarna ook los te laten. Wat voor mij goed helpt is om stevig en kalm in en uit te ademen. In door je neus, uit door je mond. Dus diep in, en langzaam weer uit. Vaak voel ik dan van alles tintelen in mijn lichaam en langzaam ook de rust weer terugkeren. Vanuit die rust kunnen emoties omhoogkomen of ik voel me opeen mega moe. Wanneer ik hier doorheen weet te ademen zakt dit ook weer weg, emoties vervliegen en mijn moeheid is als sneeuw voor de zon verdwenen. De grootste uitdaging zit hem ook niet in het ademen zelf maar ik denk juist in het tijd vrij maken en even stil te staan bij hoe je je voelt. Het is heel makkelijk om hier aan voorbij te gaan in de drukte van de dag. Maar zoals ik in het begin zei, het is een samenwerking en wanneer jij je lichaam langere tijd negeert zal het ook niet meer met jou samen willen werken en op de rem gaan.
Ook een heel mooi mechanisme vind ik, want dan moet je wel stil staan en luisteren. Het is alleen niet de fijnste manier om zo stil te worden gezet dus beter om er alvast mee te oefenen. Bij deze dus de uitnodiging om te leren voelen, stilstaan bij hoe je je voelt en bewust te ademen. Ben benieuwd naar wat er voor je naar boven komt.
Liefs, Anneke
Comments